LEHAVDÍL – להבדיל – ODDZIELENIE
Jest już po zachodzie słońca. Na niebie pojawiły się trzy gwiazdy. To moment przejścia. Czas przeznaczony na odpoczynek kończy się, zaczyna się tydzień pracy. To chwila pomiędzy..
W judaizmie rytuałem wyznaczającym ten moment jest hawdala. Odzwierciedla akt rozróżnienia między tym, co profanum i tym, co święte, codziennością i tym, co transcendentalne. Jak wiele innych wiele, jest odprawiana zgodnie z sekwencją przepisanych zasad i instrukcji. Dopiero po ich wykonaniu przemianę uznaje się za zakończoną. Ale co by było, gdybyśmy pozostali w tej liminalności – zawieszeniu między dwoma stanami?
„Lehavdíl” (להבדיל), oznaczający „rozróżniać” lub „oddzielać”, eksploruje hawdalę jako akt generatywny, który otwiera przejściową przestrzeń dla doświadczenia. Od 28 czerwca do 2 lipca trzech międzynarodowych artystów reinterpretuje rytuał poprzez serię performatywnych, wielozmysłowych, intymnych, afektywnych i dotykowych projektów artystycznych..
kuratorki: Lianne Mol & Yael Sherill, Curatorial Collective for Public Art
menadżer projektu: Michał Dziewit
czas trwania: 28.6. – 2.7.2023
Wojtek Blecharz
Passage. In harmony for angelic organ

Włóż palce do kredy lub wody. Dotknij krawędzi szklanek stojących przed tobą. Posłuchaj, jak dźwięczą ciągle zmieniającą się harmonią. Kiedy dzień przechodzi w noc, wchodzisz do ich dźwiękowego portalu.
Partycypacyjny performance dźwiękowy
współpraca: Justyna Skoczek
Miodowa 51, w przejściu prowadzącym na Nowy Cmentarz Żydowski
28.6-2.7. godz. 21:00-22:00
EN/PL
Wojtek Blecharz to polski artysta dźwiękowy mieszkający i pracujący w Berlinie od 2015 roku. W 2006 roku ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie, a w 2015 roku uzyskał stopień doktora kompozycji muzycznej na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego. W latach 2012-2018 Wojtek był kuratorem festiwalu muzycznego „Instalakcje” w warszawskim Teatrze Nowym, prezentującego muzykę niekoncertową: instalacje dźwiękowe, instalacje performatywne, rzeźby dźwiękowe, teledyski, teatr muzyczny itp. Wojtek wyreżyserował także swoje trzy opery-instalacje. www.wojtekblecharz.com
Justyna Skoczek – pianistka, korepetytorka, autorka tekstów i muzyki. Absolwentka Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie fortepianu prof. Włodzimierza Obidowicza (2003). Współpracuje z kontrabasistą Pawłem Jabłczyńskim, a także z wrocławskim zespołem Małe Instrumenty grając muzykę współczesną i eksperymentalną oraz realizując projekty muzyczne angażujące osoby z niepełnosprawnościami. Od stycznia 2021 roku kierowniczka muzyczna Narodowego Starego Teatru w Krakowie.
Shelley Etkin
Besamim. Herbal Encounters

Zajrzyj do pojemnika z przyprawami. Powąchaj aromatyczne rośliny; spróbuj je, dotknij i absorbuj. Pozwól im zakotwiczyć się w twoim ciele i aktywować pamięć. Wybierz się w podróż z tak pobudzonymi zmysłami zanim powrócisz do zwykłego świata.
cykl instalacji i warsztatów
współpraca: Anna Gruszk aka Ruta Pindyrynda, Maciej Gustab
ul. Sebastiana 32, dom rodziny Bosaków
instalacja: 28.6-2.7., godz. 12:00-20:00
warsztaty: 28-30.6., godz. 17:00-18:30, 1. i 2.7, godz. 14:00-15:30
EN/PL
Shelley Etkin jest artystką transdyscyplinarną, edukatorką i ogrodniczką mieszkającą w Berlinie, mającą korzenie w USA/Wyspie Żółwi i Izraelu/Palestynie. Pracuje na styku sztuki i ekologii, nad relacjami między ciałami i lądami poprzez wiedzę opartą na lokalizacji, integrującą praktyki z zakresu tańca/somatyki, ziołolecznictwa, pedagogiki i organizowania społeczności. Shelley prowadzi platformę „Garden as Studio” do badań artystycznych w Ponderosa, centrum sztuki w Brandenburgii w Niemczech, i współtworzy „Social Body Apothecary” z Siegmarem Zachariasem i Kitti Zsiga, pośród wielu projektów długoterminowej współpracy, między innymi z Jaredem Gradingerem, Angelą Schubot i Aune Kallinen. Shelley jest gościnnym wykładowcą na Międzynarodowym Kampusie Uniwersytetu Humboldta w Berlinie oraz Akademii Teatralnej Uniwersytetu Sztuk Pięknych w Helsinkach. Ukończyła studia magisterskie z ekologii i współczesnego performansu (Finlandia), studia licencjackie w Gender Studies (USA), uzyskała certyfikat projektowania permakultury z Earth Activist Training (USA) i jest studentką homeopatii (Wielka Brytania). Udział w tegorocznym Festiwalu Kultury Żydowskiej w Krakowie to dla Shelley rodzaj rozliczenia ze swoim pochodzeniem. Wsłuchując się w rośliny i w ziemię, prowadzona ich mądrością i związkami, zadaje pytania dotyczące procesów dekolonizacji. Jak bardzo można być zaangażowanym w swoje dziedzictwo kulturowe, aby nie przekroczyć granicy nacjonalizmu? W jaki sposób moja osobista tożsamość kulturowa: Żydówki pochodzenia wschodnioeuropejskiego, mieszkającej w Niemczech, z korzeniami w Izraelu-Palestynie, mogła wpłynąć na moje sympatie dla palestyńskiej emancypacji? W jaki sposób obcowanie z roślinami leczniczymi może otwierać przestrzenie złożoności, wspierać wrażliwość, odporność i solidarność? Czy wzmocnienie poczucia przynależności może uczynić nasze relacje z miejscem bardziej zrównoważonymi? W jaki sposób może uczynić nas wszystkich bardziej uczciwymi, ponad binarną dynamiką? www.shelleyetkin.com
Anna Gruszka (Ruta Pindyrynda) – animatorka kulturowa i społeczna zajmująca się etnobotaniką i dziedzictwem przyrodniczym, związana z Poznaniem. Prowadzi badania dotyczące tradycji używania dymu ze spalanych roślin w medycynie i magii ludowej na terenie Polski, oraz jej współczesnymi kontekstami. Działa w projektach związanych z miejskim ogrodnictwem, między innymi w Eksperymentalnym Ogrodzie Dziedzictwa przy Bramie Poznania, którego jest pomysłodawczynią. Współzałożycielka stowarzyszenia Dziewczyny w Naturze, członkini kolektywu Ekofemizin
Maciej Gustab jest absolwentem studiów biologicznych na Wydziale Biologii UJ. Dotychczas zajmował się optymalizacją warunków regeneracji konkretnych gatunków roślin w kulturach in vitro. Aktualnie doktorant w Szkole Doktorskiej Nauk Ścisłych i Biomedycznych w Małopolskim Centrum Biotechnologii UJ. Zainteresowania naukowe dotyczą głównie botaniki, roślin użytkowych oraz efektywnego wykorzystania przez człowieka drzemiącego w nich potencjału
Florence To
ITER.ENLACE.ECHO

Dotknij plecionej świecy. Rzuć swój cień, pozwól prowadzić cię plecionym włóknom. Splećcie ręce we wspólnej intencji.
Instalacja typu site-specific
ul. Meiselsa 18, piwnice Café Hevre
28.6-2.7. godz. 12:00-20:00
Florence To jest multidyscyplinarną artystką, która tworzy instalacje dźwiękowe i świetlne, generatywną grafikę ruchową i scenografie z architektonicznym podejściem do projektowania przestrzennego. Urodzona w Szkocji artystka z Hong Kongu bada psychoakustykę i fonetykę, łącząc zachowania poznawcze i emocjonalne, aby rozwinąć wielowymiarowe procesy w swojej praktyce i zrozumieć, jak różnorodne konfiguracje sensoryczne są doświadczane w przestrzeni. Jest rezydentką lub współpracuje między innymi z Berliner Festspiele, STRP Eindhoven, Mass MoCA w Massachusetts oraz The Spatialization and Auditory Display Environment [SpADE] w Limerick. W 2019 roku współpracowała z grupą Photonics w International Iberian Nanotechnology Laboratory w Portugalii, badając założenia naukowe stojące za wykrywaniem, generowaniem i manipulacją światłem oraz poznając, w jaki sposób procesy propagacji długości fali mogą umożliwić człowiekowi racjonalizację zachowania wewnętrznej optyki. www.florence-to.com
Spotkania z kuratorkami

ul. Sebastiana 32, dom rodziny Bosaków
30.6, godz. 16:00, 1. i 2.7, godz. 17:00
EN
W piątek, sobotę i niedzielę kuratorki projektu „Lehavdíl”, Lianne Mol i Yael Sherill opowiedzą o jego powstaniu.
The Curatorial Collective for Public Art (CCPA) jest niezależną agencją zajmującą się konceptualizacją, produkcją, mediacją i reprezentacją sztuki publicznej z siedzibą w Berlinie w Niemczech. Rozwija formaty kuratorskie dla sztuki site-specific, transdyscyplinarnej, krytycznej i miejskiej. CCPA rozumie słowo „publiczna” w zwrocie sztuka publiczna jako medium i materiał swojej praktyki. Jako inicjatywa nie posiadająca swojej stałej przestrzeni często sprawdza się w przestrzeni miejskiej; jednak ich praktyka rozciąga się na sferę publiczną, a także publiczność w sensie widzów. Ze względu na swój nomadyczny charakter, kolektyw nie jest przywiązany do przestrzeni wystawienniczej i kontynuuje konceptualizację kontekstowych formatów dla swoich projektów, które wymykają się tradycyjnemu rozumieniu kuratorstwa. Po „Kumzits” w 2021 i „Maiseh” w 2022, które powstały we współpracy z jerozolimską organizacją artystyczną HaMiffal, „Lehavdíl” jest trzecim projektem, w którego kuratorowanie zaangażowany jest CCPA na Festiwalu Kultury Żydowskiej.