Koncerty Festiwalu Kultury Żydowskiej w nowej lokalizacji
Jedna z najpiękniejszych krakowskich synagog – Tempel – która od niemal samego początku FKŻ jest festiwalową salą koncertową niestety wymaga remontu. Jej aktualny stan techniczny jest na tyle niepewny, że dbając o Państwa bezpieczeństwo i komfort, zdecydowaliśmy się przenieść koncerty z synagogi Tempel do innej przestrzeni.
Nową salą koncertową
Festiwalu Kultury Żydowskiej będzie
Hala F Muzeum Inżynierii i Techniki
przy ulicy św. Wawrzyńca 15
Podobnie, jak synagoga Tempel ma ogromne znaczenie dla religijnej historii Kazimierza, tak kompleks Muzeum Inżynierii i Techniki pokazuje drugą twarz żydowskiej dzielnicy Krakowa – tę związaną z rozwojem, postępem i nowymi technologiami. Zachęcamy Was do odwiedzenia wystawy stałej Muzeum Inżynierii i Techniki przed koncertami 32. FKŻ. Ze zdumieniem odkryjecie tam w charakterze eksponatów muzealnych przedmioty i urządzenia, których jeszcze niedawno używaliśmy w naszym codziennym życiu.
To tylko pokazuje, jak świat się zmienia. Zmieniło się MIT. Zmienia się też FKŻ.
Jesteśmy pewni, że tak, jak my – Wy również docenicie piękne industrialne wnętrze naszej nowej sali koncertowej. A współczesna muzyka żydowska, zagrana w tych wnętrzach – zyska jeszcze inny, nowy wymiar.
Hala F Muzeum Inżynierii i Techniki, w której odbywać się będą koncerty FKŻ, powstała w 1912 r. dla nowego taboru normalnotorowego, posiada 4 tory i mieści 12 zabytkowych wagonów. Większość z nich wyjedzie do swojego miejsca tymczasowego postoju, ale zostawimy dla Was 3 wagony z kolekcji MIT, a wśród nich unikatowy wagon C z 1925/26 roku – to pierwszy polski tramwaj, jeden z dwóch zachowanych do tej pory w Polsce i jedyny, który można oglądać. Przeszedł niedawno gruntowną konserwację.
Zabytkowy kompleks zajezdni przy ul. św. Wawrzyńca 15 w Krakowie to unikat w skali europejskiej. Jest to jedyny zachowany praktycznie w całości zespół, dokumentujący ciągłość rozwoju komunikacji miejskiej; od wprowadzenia tramwaju konnego, poprzez tramwaj elektryczny wąsko – i normalnotorowy do autobusów. Wozownie tramwajowe były budowane z drewna, to z tego powodu są dziś rzadkie, ponieważ były rozbierane zaraz po wprowadzaniu tramwajów elektrycznych. Wozownia przy św. Wawrzyńca ocalała, ponieważ adaptowano ją na warsztaty z pozostawieniem kuźni.
Całe założenie Zajezdni wznoszone było etapami pod koniec XIX i w początkach XX wieku. Pierwsze obiekty wybudowała spółka Belgijskie Towarzystwo Kolei Żelaznych (Compagnie Générale des Chemins de Fer Secondaires), założona przez Bank Belgijski (Banque de Belgique), która otrzymała koncesję na budowę pierwszych w mieście linii tramwajowych. Najstarszy zachowany do dzisiaj obiekt – zajezdnię tramwaju konnego wąskotorowego (a także stajnie dla koni zdrowych i chorych oraz obiekty administracyjno-magazynowe) wybudowano w 1882 roku wg projektu H. Gérona. W efekcie powstał budynek o drewnianym szkielecie z wypełnieniem ceglanym, konstrukcja ryglowa, tzw. „mur pruski” – bardzo rzadki w Krakowie typ budownictwa.
W Muzeum Inżynierii i Techniki w Krakowie otwarto niedawno wystawę „Miasto. Technoczułość”. To pierwsza w Polsce tak szeroka opowieść o rozwoju myśli inżynieryjnej, jej wpływie na przemiany miasta. A także na życie jego mieszkańców. Zachęca do spojrzenia na techniczny portret miasta nie tylko z uważnością i szacunkiem, ale także z czułością.
Ekspozycja jest podróżą w czasie, podczas której każdy znajdzie sentymentalny kawałek historii swojej lub swoich bliskich. Zarysowuje odpowiedzi na kluczowe pytania związane z miastem dawniej i dziś. Dlaczego powstało? Jak działa? Co jest potrzebne, by sprawnie funkcjonowało? Czy wymagania mieszkańców pierwszych miast były takie same, jak ich oczekiwania dziś?
Aby udzielić na nie wyczerpujących odpowiedzi, ogląda tę przestrzeń z wielu perspektyw. Przygląda się miastu od strony rzeki i z powietrza. Zagląda pod ziemię. Patrzy w niebo. Wchodzi również do fabryk i mieszkań.
Narracja biegnie od pierwszych koncepcji osadniczych sprzed niemal 3500 lat przez kolejne epoki, w tym obie rewolucje przemysłowe i powojenną modernizację. Dociera do czasów współczesnych, a nawet dalej – do przyszłości i urbanistyki pozaziemskiej.
W świat myśli inżynieryjnej wprowadza aż 600 niezwykłych zabytków techniki, w tym eksponaty o unikatowym charakterze. Wiele z nich przeszło do historii jako przedmioty kultowe, jak choćby pralka Frania, ale też sporo zostało zapomnianych, chociaż w swoim czasie spełniały ważne role. Wystawę uzupełniają repliki, modele, makiety, materiały audiowizualne i zdjęcia.
